سرود “سوگند می‌خورم” با اجرای فریبرز غفاری و گروهی از جمعخوانان در این صفحه برای مخاطبان عزیز سرودیا منتشر می‌شود. جمعخوانان، این قطعه را با شعری درباره سوگند نامه‌ای برای خداوند اجرا می‌کنند. اسماعیل فرزانه، شاعر این اثر، در سروده خود، سوگند می خورد که برای پیشرفت علم و دانش همیشه در تلاش باشد.

سوگند می خورم به خداوند لایزال
تا پاسدار جسم و روان بشر شوم
سوگند می خورم که در این ره به لطف حق
با کیمیای دانش و اندیشه زر شوم

سوگند می خورم سوگند می خورم
سوگند می خورم سوگند می خورم

سوگند می خورم به روان پیمبران
تحقیق و نشر علم شود رای و همتم
بیمارها ردای سلامت به تن کنند
در سایه سار دانش و عشق و محبتم

سوگند می خورم سوگند می خورم
سوگند می خورم سوگند می خورم

سوگند می خورم که شوم رازدار خلق
سنگ صبور و محرم بیمار خود شوم
فایق شوم به رنج و کنم درد را دوا
درد آشنا و همدم بیمار خود شوم

سوگند می خورم سوگند می خورم
سوگند می خورم سوگند می خورم

سوگند می خورم که شوم قدردان و راد
سوگند می خورم که شوم قدردان و راد
زان رو که طریق این سفر رو به روشنی است
باید شوم درخت پر از بار و سر به زیر
دائم که سرفرازی من در فروتنی است
باید شوم درخت پر از بار و سر به زیر
دائم که سرفرازی من در فروتنی است

سوگند می خورم سوگند می خورم
سوگند می خورم سوگند می خورم

سوگند می خورم سوگند می خورم
سوگند می خورم سوگند می خورم