توضیحات رسانه

متن شعر

قرن ها پیش، دیده مردی از پارس
آن چه امروزه در جهان بینی

ذره ای را به معرفت بشناس
تا نشان ها ز بی نشان بینی

اگرچه چشم مان خون شد
به ابرو خم نیاوردیم

اگرچه زخم ها خوردیم
ولیکن دم بر نیاوردیم

جدال نابرابر بود
جنگ واژه و شمشیر

خداوندا تو می دانی
که هرگز کم نیاوردیم

خون رگ های بدنم
روحی در جان و تنم

ایران وطنم
آن که دانی ، می دهد

خود در قفس افتاده است
راه کج را هرکه رفته بیش، پس افتاده است

دیو ظلمت هرچه می خواهد رجزخوانی کند
حال این خفاش در دشت طبس افتاده است

در نبرد ایستادن پای عشق و اعتقاد
شمع روشن مانده و باد از نفس افتاده است