توضیحات رسانه

"فاتحان قاف" اثری ملی‌ـ‌حماسی است که با نگاهی امیدوارانه، پرصلابت و پیش‌رونده به آینده ایران اسلامی سروده شده. این سرود با اجرای گروه ری‌نوا تهران و در قالب نذر فرهنگی برای اجرای زنده، به همت ستاد دکتر سعید جلیلی و بر پایه شعری از قاسم صرافان و آهنگسازی رضا ثقفی تولید شده است.

سرود «فاتحان قاف» پیامی روشن از عزم ملی، خودباوری، پیشرفت و مقاومت است. این اثر، ایران را همچون فرشی زیبا با نقشه‌ای دقیق به تصویر می‌کشد که هر رنگ و نخ آن معنایی دارد؛ مشروط به اینکه «هرکس سر جای خودش باشد» تا عدالت و پیشرفت محقق شود.

شعر با الهام از قصه سیمرغ و سفر قهرمانانه ایرانیان، نشان می‌دهد که ملت ایران با تکیه بر علم، اراده، ایمان و وحدت، قادر است حتی اتم‌ها را بشکافد و تا ثریا پیش رود.

اشاره به گره‌هایی که فقط به دست خود ما باز می‌شود، پیامی صریح به اعتماد به نفس ملی و تکیه بر ظرفیت‌های داخلی دارد. در کنار آن، دعوت به تصمیم بزرگ، یاعلی گفتن، و عبور از موانع و دشمنی‌ها، سرود را به بیانیه‌ای فرهنگی و ملی برای جهاد تبیین و مقاومت در میدان نرم بدل کرده است.

متن شعر

زندگی طرحی داره
 مثل نقشه‌ یه فرش
 که تو این نقشه، می‌بینی
 واسه هر رنگی، یه نقش 

وقتی باشه
 هر کی سر جای خودش
 عدالت اینجا می‌رسه
 تازه به معنای خودش 

بخون قصه‌ سیمرغ رو
 با هم، فاتحان قافیم
 ندیدی مگه با هم تونستیم
 اتم‌ها رو هم بشکافیم 

یه جهان، فرصت روبروته
 نگاه کن به دریا
 یه ایران جهش، پیش روته
 برو تا ثریا 

غیر از ما کسی
 غُصه‌ ایران رو نداره
 جز ما، کسی بار
 از دوشمون، بر نمی‌داره 

این گره‌ها وا می‌شن
 فقط به دستای خودمون
 آره! خودمون هستیم
 فقط دوای خودمون 

ایرانی، یه جا، کم بیاره، محاله
 پای میهنش، کم بذاره، محاله 

نگاه ما به برکه نیست، نه!
 وقتی که دریا رو داریم
 پنجره رو وا می‌کنیم، پا
 تو راه فردا می‌ذاریم 

چه باک، اگه راهزن زیاده
 توی کمین، یه گله گرگه
 یه یاعلی بگو بلند شو
 وقت یه تصمیم بزرگه 

زندگی طرحی داره
 مثل نقشه‌ یه فرش
 که تو این نقشه، می‌بینی
 واسه هر رنگی، یه نقش 

وقتی باشه
 هر کی سر جای خودش
 عدالت اینجا می‌رسه
 تازه به معنای خودش 

بخون قصه‌ سیمرغ رو
 با هم، فاتحان قافیم
 ندیدی مگه با هم تونستیم
 اتم‌ها رو هم بشکافیم 

یه جهان، فرصت روبروته
 نگاه کن به دریا
 یه ایران جهش، پیش روته
 برو تا ثریا 

غیر از ما کسی
 غُصه‌ ایران رو نداره
 جز ما، کسی بار
 از دوشمون، بر نمی‌داره 

این گره‌ها وا می‌شن
 فقط به دستای خودمون
 آره! خودمون هستیم
 فقط دوای خودمون 

ایرانی، یه جا، کم بیاره، محاله
 پای میهنش، کم بذاره، محاله 

نگاه ما به برکه نیست، نه!
 وقتی که دریا رو داریم
 پنجره رو وا می‌کنیم، پا
 تو راه فردا می‌ذاریم 

چه باک، اگه راهزن زیاده
 توی کمین، یه گله گرگه
 یه یاعلی بگو بلند شو
 وقت یه تصمیم بزرگه 

یه جهان، فرصت روبروته
نگاه کن به دریا
یه ایران جهش، پیش روته
برو تا ثریا 

بخون ایران، ایران رو
نگاه کن به بالا
بزن این پرچم سه رنگ رو
روی بام دنیا