سلطانِ غم! چشم وُ چراغم، مادر
تنها گلِ گلزارِ باغم، مادر
بعد از خدا؛ تنها امیدم، مادر
من با دعایت؛ رو سفیدم، مادر

مادر؛ پرستارِ دلم
ای روشنی بخش وُ چراغِ منزلم

در قلبِ من این؛ این آرزویِ آخر است
گویند؛ بهشت، در زیرِ پای مادر است
ای وایِ من! قدرِ تو را نشناختم! من را ببخش
تنها به خود، پرداختم

مادر؛ پرستارِ دلم
ای روشنی بخش وُ چراغِ منزلم

تو با بدی ام ساختی وُ سوختی
تنها چراغِ خانه را، افروختی
هر جمعه ها؛ چشمت به قابِ جاده ها
شاید بیاید؛ اَمَّ یُجیبِ جاده ها

مادر؛ پرستارِ دلم
ای روشنی بخش وُ چراغِ منزلم

مادر! تویی دار وُ ندارم مادر
بعد از تو من دیگر، چه دارم؟ مادر
ای گریه ات؛ پشت وُ پناهم، مادر!
من با دعایت؛ رو به راهم، مادر

مادر؛ پرستارِ دلم
ای روشنی بخش وُ چراغِ منزلم