توضیحات رسانه

عنوان قطعه "من از خونواده کرمم" به‌طور مستقیم به هویت و نسب فرد اشاره دارد. عبارت "خونواده کرم" در ادبیات فارسی و به‌ویژه در فرهنگ اسلامی و شیعی، نماد سخاوت، کرامت، و فداکاری است. در این قطعه، هنرمند ممکن است در تلاش باشد تا خود را به عنوان عضوی از یک خانواده با ویژگی‌های برجسته اخلاقی و انسانی معرفی کند، مانند خانواده پیامبر (ص)، اهل بیت (ع) یا دیگر شخصیت‌های بزرگ دینی که به ویژگی‌هایی چون کریمانه بودن، ایثار، و محبت شناخته شده‌اند.

قطعه با استفاده از مفهوم خانواده کرم به شکل نمادین به ویژگی‌های اخلاقی خانواده‌های مذهبی و فرهنگی می‌پردازد. احتمالاً شاعر، سجاد محمدی، در این اثر به دنبال ارتباط دادن خود با خانواده‌های بزرگی است که در تاریخ اسلام و تشیع به دلیل ویژگی‌هایی مانند سخاوت، شجاعت، و خدمت به مردم شناخته می‌شوند.

متن شعر

قصد سفر از کوچه ویرانه نداری 
ای دختر دل خسته مگر خانه نداری 
از موی پریشان تو چیزی که نماندست 
پس غصه نخوردی اگر شانه نداری 
بر صورت تو پنج خط سرخ کشیدند 
 
خورشیدی و جا در شب بیگانه نداری 
دندان بر دهان تو یکی هست و یکی نیست 
اصلا اثر اثر کودک دردانه نداری 
اصلا پدرت کیست اگر دختر شاهی 
بر گوش چرا زیور شاهانه نداری 
 
من از خونواده کرمم 
کوچیکترین دختر حرمم 
این قدر منو نزن 
من که خودم میام با پای پر ورمم 
 
اگه بهم میگفتی گوشواره هامو میخوای 
خودم بهت میدادم 
منو که میکشوندی خودت رو مرکبت بودی 
نگفتی من پیادم 
 
منو زدی 
خجالتم نمیکشی بی ادب 
همه سرم درد میکنه مومو نکش 
بسه دیگه بسه دیگه برو عقب 
 
جونی نمونده تو صدام 
من عمو عباسو میخوام 
 
من از خونواده کرمم 
کوچیکترین دختر حرمم 
تو خیمه ها همه تنم سوخت 
حتی آتیش گرفت معجرمم 
 
از هر کسی که بگذرم از حرمله نمیگذرم 
بابامو داد خجالت من خواب بودم تو خیمه ها 
یهو دیدم صدا اومد ریختن برای غارت 
 
می زدن 
عممو پیش چشم همه 
عمو کجاست چشمشو دور دیدن 
کاش میشد تا برم علقمه 
 
جونی نمونده تو پاهام 
من عمو عباس میخوام