توضیحات رسانه

سرود «پروانه» از جمله آثار معنوی و دلنشینی است که به مناسبت نیمه شعبان و در وصف امام زمان (عج) اجرا شده است. فضای شعر سرشار از شوق دیدار، غربت انتظار و امید به ظهور منجی است. در ابیات آن، دل عاشق به زبان پروانه‌ای تشبیه شده که گرد شمع وجود حضرت مهدی (عج) می‌گردد و با سوز و گداز، تمنای دیدار دارد.

اشاره به غربت دنیا، ظلم و جفا، و محزون بودن کربلا یادآور وضعیت نابسامان بشر در نبود عدالت است، و دعوت به آمدن حضرت، تصویری از نجات و روشنایی را تداعی می‌کند. لحن عاشقانه و عارفانه‌ی سرود، ارتباط میان عشق فردی و انتظار جمعی را پررنگ می‌سازد؛ به گونه‌ای که شنونده احساس می‌کند حضور امام می‌تواند غم‌ها را پایان دهد و جهان را به صلح و نور رهنمون سازد.

این اثر، به‌ویژه با مضمون «پروانه شدن در مسیر عشق امام»، تصویری شاعرانه و عمیق از فدایی بودن عاشقان در راه ولایت ارائه می‌دهد.

متن شعر

گل زهرا منتظر روی دل آرای توام
ز جهانم خسته و هر دم  به  تمنای  توام
غم هجرت یوسف من همدم شبهای من است
تشنه ی یک قطره زدریای مصفای توام
شده عالم پر زجفا ، شده محزون کرب و بلا
شده دنیا دین خدا ، تو بیا مهدی تو بیا
تا  به  کی  ساکن این بزم غریبانه شوم
تا به کی جرعه کش طعنه بیگانه شوم
ماه من   آیت حق کعبه  و بتخانه من
تو بیا تا به ره عشق  تو   پروانه شوم
تو بیا نور بصرم، به فدایت جان و سرم
غم هجرت یوسف من ، بشکسته بال و پرم