توضیحات رسانه

سرود «پناه آخر» با حال‌و‌هوای شهادت امام رضا (ع) ساخته شده و فضایی کاملاً احساسی و عاشقانه دارد. متن آن بر پایه‌ی دلتنگی، امید و پناه‌بردن به حرم امام هشتم است. شاعر با بیان سادگیِ نوکری و دلدادگی، امام رضا (ع) را مایه‌ی آرامش و پناه نهایی خود معرفی می‌کند. اشاره به صحن و باب‌الجواد و آرزوی زیارت مشهد، حال و هوای زیارت‌نامه‌گونه به سرود داده و شنونده را به فضای معنوی حرم می‌برد.

به طور کلی، این اثر را می‌توان یک سرود ملی–مذهبی دانست که در آن عشق به امام رضا (ع)، امید به شفاعت و احساس هم‌نشینی با زائران و خادمان حرم به زیبایی تصویر شده است.

متن شعر

وقتی دلم میگیره به
عکس حرم زل میزنم
رفیق خوب من تویی
نوکر روسیات منم۲
من چی کم دارم با تو
سایه تو رو سرم
آرزوی بچگیم ای پناه آخرم
من چی کم دارم با تو
سایه تو رو سرم
آرزوی بچگیم ای پناه آخرم۲
آقا جان با تو دارم صحبت
تو شاه ملکی و من رعیت
صحن توعه بهتر از جنت
منو رها کنی آوارم
برس به دادم که بیچارم
امام رضا تو رو دوست دارم
قشنگه حتی فکرشم
زائر شهر مشهدم
رو نزدم به غیر تو
ببین دوباره اومدم
خادمِ پیر حرم
معجزه دیده زیاد
حاجتش رو میگیره
زائر باب الجواد
آقا جان با تو دارم صحبت
تو شاه ملکی و من رعیت
صحن توعه بهتر از جنت
منو رها کنی آوارم
برس به دادم که بیچارم
امام رضا تو رو دوست دارم