توضیحات رسانه

این شعر یک نوحه و پیام حماسی-مذهبی درباره‌ی واقعه عاشورا و قیام امام حسین (ع) است. شاعر با زبان شورانگیز و پر از احساس، از اهمیت ایستادگی در راه حق، مقاومت در برابر ظلم و پایبندی به ایمان سخن می‌گوید.

در این نوحه، عاشورا به‌عنوان روزی مقدس و نمادی از نور و ظلمت معرفی شده است؛ جایی که امام حسین و یارانش برای حفظ دین و عدالت قیام کردند. اشاره به قهرمانی‌های عباس و قاسم، دعوت به آمادگی و مبارزه در میدان حق، و بیان ظلم‌ها و نبردهای سنگین، همگی نشان از روح ایثار و جان‌فشانی در این واقعه تاریخی دارد.

همچنین در بخش‌هایی از شعر، به اهمیت حفظ ارزش‌ها، مقابله با دشمنان دین و استمرار راه امام حسین تأکید شده است. نوحه با بیان امید به نصرت الهی و وعده پیروزی نهایی، مخاطب را به وحدت، مقاومت و عشق به اهل بیت دعوت می‌کند.

این شعر نمادی از فرهنگ عاشورایی، ایمان راسخ و حس میهن‌پرستی است که در دل همه مؤمنان جای ویژه‌ای دارد.

متن شعر

برخیز و علم بردار از خود بگذر
بر سینه زدی، اینک کن سینه سپر

وقت محوستم است
اینک ایران حرم است
خواندنی از خون خدا
این تو، این کربلا

کل یوم عاشورا
کل ارض کربلا
روشن چون آن روز است، مرز نور و ظلمت

حمله، تیرش موشک
هدشش قلب کودک
بر لب نام صلح و در دل جنگ و نفرت

اما به حق و صلیم
مستان بالفضلیم
تا جان در بدن داریم
هم پای علمداریم

الله الله، تو پناه و حافظ ما
این خاک سرخ شد خط قرمز ما
یا ثارالله، یاری کن، کربلاست
یک سو عصیان، یک سو ایمان و وفاست

شیطان و حرامیان یک سو
علم کربلاییان یک سو
ای خوشا با فتنه نبرد
یا حسین؛ زیر علمت
ای خوشا نذر سر و جان
در رکاب منتقمت

رسد این پیغام از حرم
عاشق و آزاده باشید
گویید عباس در دفاع از
نور حق، آماده باشید

در میدان باش، این ندا از زبان حبیب
تا که نماند حسین عصر تو غریب

گویید عباس علی:
گرد دست و سر برود
از دل یاران حسین
هیئات! باور برود

رسد از قاسم پیغام:
که شهادت شیرین است
مرگ عاشق بهتر از ماندن ننگین است

با علمداران، حرف از
امان نامه سنگین است
عزت، غیرت، راه
عشاق حسین این است

محکم باش و چون زینب
بنگر کربلا زیست
انست حکم (لا تنهوا)!
مومن، پرچمش بالاست