رو نقشه، معلم، به ما گفت: ایرانه اینجا
این خاک طلاست، حیفه که آباد نباشه
با این همه برکت که خدا داده به این خاک
جایی پدری، چرا باید شاد نباشه؟

معلومه اگه خسته و افسرده بشینیم،
رو دوش پدر، گرد غم و غصه می‌شینه
معلومه اگه دست روی دست بذاریم،
دستی میاد و میوه‌ی این باغو می‌چینه

آبادی این خونه، به دست خودمونه
کِی دیدی غریبه، واسه ما، دل بسوزونه؟
با دست کسی این گره‌ها باز نمی‌شه
بالی نزنی، فرصت پرواز نمی‌شه

دیدی که به گرگ و توبه‌هاش نیست امیدی
همراهیِ بیگانه، همون بود که دیدی
دامه، توی هر دونه که می‌ریزه برامون
می‌ترسه یه وقت، باز بشه، بال و پرامون

دلگرم می‌شیم، وقتی که این چرخا بچرخن
دلگرم می‌شیم، وقتی که با هم، گرمِ کاریم
دلسرد می‌شن، وقتی که گرمه خونه‌هامون
دلسرد می‌شن، وقتی بسازیم و بکاریم

ایرانی عاشق! بزن این سدا رو بشکن
با عزم تو، فرزند تو، فرداش قشنگه
فرشی که تو می‌بافی، به رنگ رویاهاشه
کفشی که تو می‌سازی، به پاهاش قشنگه

آبادی این خونه، به دست خودمونه
کِی دیدی غریبه، واسه ما، دل بسوزونه؟
با دست کسی این گره‌ها باز نمی‌شه
بالی نزنی، فرصت پرواز نمی‌شه